Verspreiding van de grote stinkzwam
De grote stinkzwam komt voor in Europa, Azië, op de Canarische Eilanden en in Noord- en Zuid-Afrika en groeit in de Himalaya tot een hoogte van 3000 m. In Europa komt hij voor van het Middellandse Zeegebied tot Ierland, Schotland en Scandinavië.
Habitat
De grote stinkzwam is een saprotrofe bewoner van humusrijke bodems en groeit in de buurt van verrot hout. Hij komt voor in sparren-, beuken-, eikenhaagbeuk-, oever- en elzenmoerasbossen. Hij wordt ook gevonden in struiken en parken.
Beschrijving
De grote stinkzwam groeit uit een bolle eivormige knol, die ook wel bekend staat als heksenei of duivelsei. Dit heksenei is 5 tot 6 cm hoog en 5 cm breed. Aan de onderkant bevindt zich een 1 tot 2 mm dikke streng mycelium.
Dankzij de waterreserve in de gelatineachtige laag groeit uit het heksenei in enkele uren een witte holle poreuze steel die ongeveer 20 cm lang en 2 tot 3 cm breed is. De steel loopt aan de basis en aan de top iets taps toe.
De hoed is ongeveer 4,5 cm hoog en 2,5 cm breed en heeft een honingraatstructuur. De slijmerige sporenlaag (gleba) is olijfgroen tot groenzwart en verspreidt een intense aasgeur, die vliegen en kevers aantrekt. Deze nemen de gleba binnen enkele uren volledig op en verspreiden zo de sporen van de schimmel. Wat overblijft is een witte structuur die ook wel lijkvinger wordt genoemd.
De sporen hebben een elliptische tot langwerpige vorm, en zijn 3-5 bij 1,5-2,5 µm groot.
De vruchtlichamen verschijnen in Midden-Europa van de vroege zomer tot de herfst.
Weetjes
- Omdat de stinkzwam vaak op grafheuvels groeit, zijn er veel griezelige verhalen over deze paddenstoel ontstaan. Als er een stinkzwam op een graf groeide, geloofde men dat de overledene was gestorven aan een ongestraft misdrijf en dat hij deze paddenstoel wilde gebruiken om te waarschuwen voor een soortgelijk lot. Dit verklaart de term lijkvinger die soms wordt gebruikt.
- De wetenschappelijke naam “Phallus impudicus” is afgeleid van het uiterlijk van het vruchtlichaam. Fallus verwijst naar de rechtopstaande penis, waaraan de vorm van de paddenstoel sterk doet denken. Het bijvoeglijk naamwoord “impudicus” betekent “onzedelijk, onkuis”.
Bronnen
- Grote stinkzwam. (2023, juli 19). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 18:18, november 21, 2023 van https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grote_stinkzwam&oldid=64738472.
- NMV Verspreidingsatlas Paddenstoelen, 21 november 2023, https://www.verspreidingsatlas.nl/0225029
- Seite „Gemeine Stinkmorchel“. In: Wikipedia – Die freie Enzyklopädie. Bearbeitungsstand: 1. Mai 2023, 13:26 UTC. URL: https://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Gemeine_Stinkmorchel&oldid=233330871 (Abgerufen: 21. November 2023, 18:19 UTC)
- Wikipedia contributors. (2023, September 1). Phallus impudicus. In Wikipedia, The Free Encyclopedia. Retrieved 18:19, November 21, 2023, from https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Phallus_impudicus&oldid=1173297352
Geastrum triplex | |
Taxonomie | |
---|---|
Rijk | Fungi (Schimmels) |
Stam | Basidiomycota |
Klasse | Agaricomycetes |
Orde | Phallales |
Familie | Phallaceae |
Geslacht | Phallus |
Herkenning | |
Hoed | Honingraatstructuur mt een slijmerige sporenlaag |
Hoedhoogte, | 4,5 cm |
Hoedbreedte | 2,5 cm |
Steel | Witte holle poreuze steel |
Steelhoogte | 20 cm |
Steeldikte | 2-3 cm |
Sporenkleur | |
Sporen | Elliptische tot langwerpige vorm, 3-5 bij 1,5-2,5 µm |
Geur | Aasgeur |
Smaak | Nootachtig |
Verspreiding | |
Nederland | Zeer algemeen |
Wereld | Europa, Azië, de Canarische Eilanden, Noord- en Zuid-Afrika |
Verspreidingskaart grote stinkzwam | |
Bedreiging | |
Rode Lijst 2008 | Thans niet bedreigd |
Ecologie | |
Habitat | Loofbossen |
Groeitijd | Vroege zomer tot de herfst |
Ontdek meer van Fauna & Flora
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.