Perzikkruid

Beschrijving van perzikkruid

Perzikkruid staat op open en zonnige, matig droge tot vochtige, voedselrijke, vaak kalkarme, omgewerkte bodems bestaande uit diverse grondsoorten. De eenjarige plant groeit in akkers en omgewerkte bermen, in tuinen en moestuinen, op braakliggende en omgewerkte grond, in plantsoenen en langs open plekken van sloten, kanalen en drinkpoelen, in ruigten en langs het spoor.

De oorsprong van perzikkruid ligt in Europa en Zuid-Azië. Als cultuurvolger is ze een kosmopoliet geworden (behalve in de polen en in woestijnen). Ze is zeer algemeen in Nederland.

De stengels staan recht overeind of zijn opstijgend, zelden liggend en de bladeren zijn lancetvormig, spits en hebben een gegolfde rand en zijn vaak gevlekt. Verder zijn de bladeren van onderen klierloos. Het tuitje omvat de stengel nauw, is behaard en duidelijk gewimperd.

De bloeiwijze is roze, zelden wit, rechtopstaand en in de vruchttijd 2 keer zo lang als breed (> 5 mm), de nootjes zijn tot 3 mm lang.

Stengels

De stengels zijn opstijgend en rechtopstaande of soms liggend en zijn meestal vertakt. 

Bladeren

De langwerpige bladeren zijn naar de voet versmald. Ze hebben een vrij spitse top, een gegolfde rand, een korte steel en zonder klierharen. Op de bladeren zie je een grote, donkere, ongeveer halvemaanvormige vlek.

Bloemen

De bloemen zijn tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De roze of soms witte bloemen groeien in korte, dichtbloemige, trosvormige schijnaren, die niet onderbroken worden. Ze zijn rolrond, vrij dik, breder dan 5 mm en in de vruchttijd ongeveer 2 keer zo lang als breed.

Vruchten

De vrucht is een eenzadige dopvrucht of nootje. De dopvruchten zijn driekantig en de zaden zijn glanzend zwart. De zaden zijn langlevend (> 5 jaar). De vrucht is tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes). 

Weetjes

• Andere volksnamen zijn onder andere roods, reds, smert, christusbloed en krödde (lees bij de laatste hoe de plant volgens de legende aan zijn vlekken is gekomen).
• Het zaad van deze plant wordt door vogelhouders verzameld, er zijn veel gekweekte vogelsoorten die dit lusten. Bij barmsijzen zou dit zaad de rode kleur op borst en pet helpen behouden.
• De etherische olie geeft een scherpe smaak aan de plant.

Ecologie

Bodem

Perzikkruid groeit op zonnige, open plaatsen (pioniervegetatie) op matig droge tot vochtige, voedselrijke, omgewerkte en vaak kalkarme grond (de meeste grondsoorten).

Groeiplaats

Groeiplaatsen van perzikkruid zijn uit akkers (hakvruchtakkers), tuinen, moestuinen, langs spoorwegen, ruderale plaatsen, braakliggende grond, bermen (omgewerkte plaatsen), plantsoenen en waterkanten (droogvallende greppels en open plekken).

Etymologie

Persicaria betekent “perzikkruid”(de bladen lijken op die van de Perzik). Maculosa betekent “gevlekt”. 

Bronnen

• Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Perzikkruid Geraadpleegd 10 oktober 2017
• Perzikkruid. In: FLORON Verspreidingsatlas Vaatplanten, 23 november 2021, https://www.verspreidingsatlas.nl/0977
• Perzikkruid Persicaria maculosa. Nederlands Soortenregister, www.nederlandsesoorten.nl. Geraadpleegd op 23 november 2021