Roodkopvuurkever

Leefgebied van de roodkopvuurkever

De roodkopvuurkever is wijdverspreid in gematigd en zuidelijk Europa, van Groot-Brittannië en Ierland tot aan Oekraïne en de Zuidelijke Kaukasus, en in het noorden tot Denemarken, Nederland en Letland. Ze zijn ook waargenomen in Turkije.

In het westen van Nederland komen ze vrij algemeen voor, maar in het oosten van Nederland zijn ze minder algemeen.

Biotoop

De biotoop bestaat uit vochtige loofbossen of parken met oude bomen, met name aan de randen en op open plekken. In het voorjaar zijn ze te vinden op de bladeren van zuring of brandnetel,

Herkenning

De lichaamslengte bedraagt 10-14 mm. De kop en het schild zijn helderrood en de buik, de antennen en de poten zijn zwart. 

Voedsel

Roodkopvuurkevers zijn vleeseters in alle stadia van hun leven. Imago’s voeden zich met kleinere insecten. De larven leven onder de bast van loofbomen en voeden zich met organische resten, insectenlarven, maar ook met soortgenoten.

Weetjes

• Mannetjes produceren de giftige stof cantharidine die wordt doorgegeven aan vrouwtjes tijdens paring, en vervolgens aan de eieren tijdens het leggen van eitjes.

Gedrag

De imago’s zijn actief van april tot eind juni of juli. Ze komen meestal voor op vrij koele en schaduwrijke plaatsen in de buurt van bossen of in een bebost park met een voorraad gevallen en ongestoord hout. Vroeg in het seizoen kunnen ze worden gezien op kruidachtige vegetatie, zoals grote zuringbladeren of tussen brandnetelbedden waar de zon op schijnt. Later worden ze actiever en verspreiden ze zich en zijn ze te vinden op bloemen, vooral bloemschermen bij bosranden. Ze zijn roofzuchtig, jagen op kleine insecten op bloemen en voeden zich ook met stuifmeel.

Voortplanting

De paring vindt plaats in het voorjaar. Het vrouwtje legt de eitjes in kleine groepjes onder de schors van omgevallen bomen, waarbij ze plekken kiest waar de schors nog stevig aan het hout vastzit. Uit de eitjes komen platte larven met een harde kop.

De larven ontwikkelen zich gedurende minimaal 2 jaar. Soms leggen kevers hun eitjes het volgende jaar op dezelfde plek, en dus het is niet ongebruikelijk om larven van twee leeftijden op dezelfde plek te vinden. De larven voeden zich met organische resten, maar kunnen ook kleine insecten en andere geleedpotigen eten.

In het tweede voorjaar verpopt de larve zich meestal in een speciale cel gemaakt van stukjes schors. Nadat de pop is uitgekomen, blijft de zachte kever er nog 2 weken in om uit te harden. De popfase duurt 10 tot 15 dagen.

Predatie

Vanwege hun rode kleur worden ze genegeerd door vogels en andere roofdieren.

Bedreiging en bescherming

Verlies van leefgebied is de grootste bedreiging voor de roodkopvuurkever. 

Bronnen

• Roodkopvuurkever. (2023, april 17). Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald 17:05, mei 16, 2023 van https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roodkopvuurkever&oldid=64165355.
• EIS Verspreidingsatlas Insecten, 17 mei 2023, https://www.verspreidingsatlas.nl/9902252
• Roodkopvuurkever Pyrochroa serraticornis, Nederlands Soortenregister, www.nederlandsesoorten.nl.,Geraadpleegd op 17 mei 2023
• Seite „Rotköpfiger Feuerkäfer“. In: Wikipedia – Die freie Enzyklopädie. Bearbeitungsstand: 26. Juni 2021, 10:52 UTC. URL: https://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Rotk%C3%B6pfiger_Feuerk%C3%A4fer&oldid=213305957 (Abgerufen: 17. Mai 2023, 08:45 UTC)
• Pyrochroa serraticornis. (2023, березня 28). Вікіпедія. Процитовано 09:17, травня 17, 2023 з https://uk.wikipedia.org/w/index.php?title=Pyrochroa_serraticornis&oldid=39080328.